Dankbaar

Paul van Tongeren snijdt een onderwerp aan waarmee de hedendaagse mens nogal verlegen is: ons onvermogen om, na het verdwijnen van de vanzelfsprekende religieuze context, in termen van dankbaarheid te spreken.

 

Wat zeggen we, wat doen we, wat ervaren we als we dankbaar zijn? Het lijkt vanzelfsprekend: danken doe je als je iets gekregen hebt, iets wat je goed doet of wat je graag hebt. En je spreekt je dank uit tegenover degene van wie je het gekregen hebt. Maar kunnen we ook dankbaar zijn voor een gelukkig toeval, een geslaagde onderneming, het eigen leven, de gezondheid die we genieten, de vriend die we ontmoeten? En kunnen we dat ook zonder een God aan te nemen van wie we het zouden krijgen? Valt er nog iets te danken na ‘de dood van God’? Wat is dat eigenlijk: ‘dankbaarheid’?