De radicaliteit van het kwaad

Deze studie behandelt – tegen de achtergrond van eigentijdse discussies – het gesprek over het kwaad van de theoloog Karl Barth (1886-1968) met de filosofen Immanuel Kant (1724-1804) en Martin Heidegger (1889-1976). Barths grondthese luidt, simpel gezegd, dat beide filosofen weliswaar het thema van het kwaad ter sprake brengen, maar de radicaliteit van het kwaad niet kunnen duiden binnen het kader van hun wijsgerige projecten. Hoe onderbouwt Barth echter zijn kritische these? Vanuit welke theologische vooronderstellingen gaat hij het gesprek met beide filosofen aan? En, vooral, welk beeld geeft hij van Kants en Heideggers filosofische opvattingen over het kwaad? Komt dit beeld niet tot stand op basis van dezelfde interpretatiekaders (met name in zake Kants notie van het radicale kwaad en Heideggers notie van het ‘Nichts’) als waaraan Barth zich tegelijkertijd probeert te ontworstelen?
Dr. Jacco Verburgt(1969) studeerde filosofie en theologie te Amsterdam, Leuven en Rome. Na zijn promotie aan de Faculteit der Geesteswetenschappen van de Universiteit van Amsterdam is hij thans als docent verbonden aan de Faculteit der Wijsbegeerte van de Vrije Universiteit Amsterdam.