Nu het religieuze landschap in Nederland steeds bonter wordt, lijkt de noodzaak voor het houden van dialoog tussen de diverse groepen prangender dan ooit. Kinderen van diverse culturele en religieuze achtergronden komen elkaar op school tegen. Het aantal gemengde huwelijken groeit met sprongen. Grote groepen zijn op zoek naar zin en vullen zelf hun religieuze kaart in. Er ontstaan nieuwe vormen van “wij” en via allerlei activiteiten proberen we elkaar beter te leren kennen. Religie blijft ons uitgangspunt voor veel van de dialoogactiviteiten, hoewel die in het verleden veel op een dood spoor geraakten. Mannen voeren vaak de hoofdtoon. Wat vrouwen doen en zeggen verdwijnt in het achtergrondgebruis. Daardoor verliezen veel van dit soort activiteiten aan kracht en invloed; soms worden ze zelfs als totaal overbodig gezien.