Een huis voor de ziel

In de breedte van de kerken leeft steeds meer het besef dat het nodig is om naar buiten te treden.
‘Missionaire communicatie’, ‘getuigen’ en ‘zichtbare kerkelijke presentie’ zijn de nieuwe kernwoorden. Juist de missionaire geloofsgemeenschap, welke vorm zij ook aanneemt, dient echter steeds opnieuw de weg naar binnen te gaan om te leven uit het geheim van het geloof. Er zullen in de samenleving ‘kernen’ van geloofsgemeenschappen moeten blijven, die leven door de vernieuwing vanuit de ontmoeting met God. Voor de toekomst van kerk en samenleving is nodig dat er ruimten zijn waar wordt bewaard, doorgelicht en toegeëigend wat in de Bijbel wordt verteld en geschilderd. Deze ruimten kunnen worden omschreven als plekken van bezinning, inkeer en bezieling, kortweg als ‘huizen voor de ziel’. Het is de bedoeling deze ruimten in én uit te gaan; ook omdat steeds meer mensen buiten de kerken beseffen dat het nodig is zich te bezinnen op de christelijke traditie als een kostbare bron van zorgzaam samenleven.

Tegelijkertijd ontdekken kerken tegenwoordig hoe vernieuwing en nieuwe creativiteit alleen mogelijk is, wanneer men zich radicaal opent voor buitenstaanders. Een huis voor de ziel gaat daarom ook in op de betekenis van verbindingen van kerken met niet-kerkelijke instellingen, verenigingen, organisaties. Welke nieuwe mogelijkheden voor kerkontwikkeling dienen zich aan? Hoe kan een kleine geloofsgemeenschap een bijdrage vormen voor regeneration, niet alleen voor individuen maar ook voor de wijdere samenleving? Waar ligt haar talent om bruggen te bouwen?

Een huis voor de ziel traceert het spoor van de geloofsgemeenschap naar binnen en de beweging naar buiten. Het boek is bestemd voor lezers, die voorzichtig of juist stellig menen dat de toekomst van de kerken van belang is voor de gehele samenleving.

Henk de Roest is als hoogleraar praktische theologie verbonden aan de Protestantse Theologische Universiteit, vestiging Leiden.