GOD EN ZIJN BEELDEN

Beeldloosheid – het aniconisme – is typisch protestants. Dit in tegenstelling tot de beeldrijke rooms-katholieken en oosters-orthodoxen. Deze negatieve houding heeft de Bijbel als argument en sentiment. Specifiek het beeld - verbod, Exodus 20. Dit zou alle visuele religieuze zingeving verbieden. Ook de kijk op het vroegste christendom speelde een rol. Dit was louter spiritueel en beeldloos, net zoals het volk Israël. Althans, in de ogen van de zes - tiende-eeuwse Hervormers. Die bestreden daarom de visueel-materiële wereld van de middeleeuwse kerk. Woord kwam tegenover beeld. Maar klopt die protestantse visie? De ideevorming achter de protestantse beeldloosheid wordt kritisch onderzocht. Conclusies: het beeldverbod is veel jonger dan het Bijbelverhaal suggereert; het Bijbelse Israël kende wél beelden; de oude kerk was niet principieel beeldmijdend; het jodendom evenmin; de Bijbel is niet iconoclastisch; het negatieve oordeel van de Hervormers heeft geen eeuwigheidswaarde. Zeker niet nu christendom en kunst in een postmoderne stroomversnelling zijn geraakt. We leven nu in een ‘visual age’. Die situatie vraagt een theologische heroriëntatie. De lutherse theoloog Paul Tillich (1886-1965) ging hierin velen voor. Ook de auteur trekt essentiële lijnen door en pleit voor meer systematische beeldaandacht. Protestantse beeldtheologie dus. Niet in de laatste plaats omwille van de oecumene, wereldwijd. 

Alfred C. Bronswijk (1942), theoloog en publicist, publiceerde proza, meerdere bundels geloofspoëzie, en diverse praktisch-theologische en kerkhistorische studies – met veelal de christelijke kunst als aandachtsveld.