Ontheemd

Over deze ontroerende roman
Boedapest: herfst 1944: Ilonka, een jonge cabaretzangeres, ontfermt zich over de achtjarige Gamliël, een joods jongetje van Tsjechische afkomst. De vader van het kind is gearresteerd en zijn moeder verdwijnt ook, na hem te hebben toevertrouwd aan Ilonka. Zo begint het leven als ontheemde van Gamliël, die Peter is geworden en zijn naaste verwanten, zijn geloof en zelfs zijn naam moet missen.
New York: eind van de eeuw: Lili Rosenkrantz vraagt aan Gamliël of hij haar wil helpen het mutisme te doorbreken van een oude Hongaarse vrouw die ze verpleegt in het ziekenhuis. De vroegere statenloze, die Amerikaan is geworden, wordt overweldigd door een dwaas idee: zal hij Ilonka terugzien die hij in 1956, ten tijde van de opstand in Boedapest tegen de Sovjets, heeft moeten verlaten?
En dan komen de vele herinneringen weer boven aan een leven dat bestond uit ongeluk en hoop, uit angst en, onduidelijk waar vandaan, uit de wil om te leven. De liefde voor de ongrijpbare Esther. Het ongelukkige huwelijk met Colette. De relatie met de zo sensuele, intelligente en eigenzinnige Eva. En de oude vrienden die, net als Gamliël, hebben ervaren wat ontheemding betekent: Bolek, ontkomen aan een Pools getto; Diego, held van de Spaanse burgeroorlog; Gad, agent van de Mossad; Iasha, die slachtoffer is geweest van het stalinistische antisemitisme. En de barse wijsheid van Rabbi Zousia. En de talentloze auteurs voor wie Gamliël schrijft, terwijl hij zich alleen maar sterk bezighoudt met het voltooien van zijn “Geheime Boek”….
In één enkele dag zal de eeuwig ontwortelde ontdekken, dat hij zich moet verzoenen met zijn verleden en daarin eindelijk geworteld moet zien te raken.

Over de auteur
Geboren in 1928 in Sighet, in Transsylvanië (Roemenië), werd Elie Wiesel op vijftienjarige leeftijd naar Auschwitz gedeporteerd. Aan het einde van de oorlog ontfermt “L’oeuvre de secours aux enfants” zich over vierhonderd jongeren, die Buchenwald hebben overleefd en die weigerden terug te keren naar Centraal-Europa. Elie Wiesel behoorde tot die groep.
Na van meer dan honderd universiteiten, als eerbewijs, de doctorsgraad te hebben gekregen, is hij nu gewoon hoogleraar in de menswetenschappen aan de Universiteit van Boston (V.S.) . Onder de taltijke prijzen die hem zijn toegekend, noemen wij de Nobelprijs voor de Vrede in 1986, de Gouden medaille van het Amerikaanse Congres, de Medicisprijs in 1968 voor “Le Mendiant de Jérusalem” en de Internationale Prijs voor de Vrede in 1983 voor “Le Testament d’un poète juif assassiné” en “Paroles d’étranger”.

Met de opbrengst van dit boek wordt een bijdrage geleverd aan de restauratie van de Synagoge van Sighet (de geboortestad van Elie Wiesel).