Van geslacht op geslacht

Dit boek geeft een heel waardevolle benadering van wat mensen als persoonlijke problematiek kunnen ervaren. Die benadering wordt systeembenadering genoemd, en is daarmee totaal anders dan een individuele benadering. De gedachte achter de systeembenadering is dat wanneer bij iemand zich een persoonlijk probleem openbaart, de oorzaak daarvan niet zozeer in de persoonlijkheidsstructuur van die persoon moet worden gezocht, maar veelmeer in de samenhang van relaties waarin iemand functioneert. Het probleem kan zijn oplossing vinden, niet doordat de geïdentificeerde patiënt zichzelf onder handen laat nemen, maar doordat deze zich losmaakt uit allerlei emotionele driehoeken waarin hij of zij gevangen zit. Friedman noemt dat zelf-differentiatie. Ik vind deze benadering heel sterk. Tegelijk vind ik de pretentie van het boek wel eens wat al te hoog. En ook wat te Amerikaans misschien. Er worden talloze voorbeelden gegeven ten aanzien van heel uiteenlopende problemen, maar de aanpak is feitelijk steeds precies hetzelfde. En de keuzes van aanpak die in de voorbeelden naar voren komen, worden steeds als heel vanzelfsprekend naar voren gebracht, terwijl er ook talloze andere keuzes gemaakt zouden kunnen worden. Dus onderbouwing van die keuzes zou het boek veel sterker maken. Die combinatie van hoge pretentie en totale afwezigheid van (wetenschappelijke) onderbouwing, geeft mij wel wat gereserveerdheid tegenover het boek als geheel. Maar de gekozen insteek van systeembenadering vind ik wel heel waardevol.