Voltooiing

'In eenzaamheid sprak Edwin van Kol (1935 -1996) een gelofte uit om  voortaan als monnik door het leven te gaan. Hij was een protestantse theologiestudent en peinsde er niet over om een protestants klooster te gaan zoeken of om Rooms Katholiek te worden. Hij omringde zich daarentegen met een groeiende groep geestverwanten en stichtte met twee van hen de Nikola kommuniteit: een oecumenisch samenlevingsverband van mannen en vrouwen, alleenstaanden, echtparen en enkele kinderen.
Nikola (de Russische benaming van Sint Nicolaas) werd “schutspatroon’.  De groep legde zich toe op beoefening van spiritualiteit (zoals dagelijks getijdengebed, meditatie, retraites en vormingswerk) en van gastvrijheid (open huis, maaltijden en logies).
De gemeenschap heeft 55 jaar bestaan (1964 – 2019).
Edwin van Kol zette dagelijks zijn gedachten op papier in de vorm van gedichten, liederen, aforismen, verhalen, verhandelingen en cursusmateriaal. Hij leefde celibatair en ondertekende vaak met E.M., Edwin Monachos, dat wil zeggen monnik. Hij werd in de leefgemeenschap tot een spiritueel leider en wist mensen te inspireren, al leidde zijn markante, maar soms moeilijke persoonlijkheid ook tot botsingen.
Vragen die hem bezighielden: Waarom zetten mensen zich vaak niet echt in voor wat ze weten dat belangrijk is? Hoe komt het dat we de werkelijkheid zo gekleurd waarnemen? Hoe met emoties en conflicten om te gaan in het licht van ons ego en het ‘Zelf’? Hoe kan het dat ‘hier’ en nu’ in de dagelijkse praktijk zo afwezig is?
Hij vond antwoorden in de grote wereldreligies en in het dagelijks leven, met als consigne om je door geen angst of conventie tegen te laten houden in de zoektocht naar waarheid. God bleef, veel beelden sneuvelden.
Voltooiing is het woord dat zijn werk kan karakteriseren. Het is het perspectief in en voorbij de dingen. Voltooiing is gebaseerd op ethiek en levenslange oefening. Het is niet het behalen van een of ander einddoel, maar een kans op doorbraak van inzicht. Het hee  bij Edwin van Kol de lading van mystieke eenheid en zelfrealisatie'.

Pb. 223 pag.