Zondagmorgen

Toen de pandemie kerkgang onmogelijk maakte, besloot Willem Jan Otten van het missen van de mis een deugd te maken. Hij schreef het boek waar hij sinds zijn doop in 1999 van heeft gedroomd: een essay dat week voor week reageert op het liturgisch jaar, volgens hem het grootste kunstwerk van de westerse beschaving.

Zondagmorgen is het verslag geworden van een persoonlijke, poëtische ‘tocht naar binnen’, dwars door alle 52 zondagen van het jaar.     

‘Elke mis is de theatrale, aandachtige voltrekking van steeds dezelfde onaanvaardbare gebeurtenis die nooit helemaal te begrijpen is: het ritueel van de dood van God, in de vorm van een moord, te plegen door mensen die bang en laf zijn, en die om vergeving zullen vragen bij diezelfde God.
      Ze zijn al vergeven, maar hoe leg je dat uit.’

Willem Jan Otten (1951) is meermalen bekroond voor zijn gedichten, romans, toneel, kritieken en essays. Hij ontving voor zijn werk o.a. de Constantijn Huygensprijs en de P.C. Hooftprijs (een eer die nu ook Arnon Grünberg ten deel is gevallen). Hij kreeg een eredoctoraat van de Universiteit Utrecht vanwege zijn belang voor het zichtbaar maken van levensbeschouwelijke en religieuze thema’s. Willem Jan Otten was het die Christian Wiman introduceerde in Nederland en zijn Mijn heldere afgrond (2016) heeft vertaald.
Paul van Dongen verzorgde de omslagafbeelding. www.paulvandongen.com

"Een prachtig en bij vlagen briljant boek. Trefzeker peilt Otten waar het in het christelijk geloof om gaat, zonder valse schaamte of moeilijke thema’s te schuwen. Als buitengewoon kundig essayist kiest hij geregeld een verrassende invalshoek en voert hij vandaaruit het gesprek tussen de christelijke traditie en de eigentijdse cultuur. Ik ben ervan overtuigd dat dit boek het in zich heeft een klassieker te worden."
– Erik Borgman

"Wat een prachtige taalvondsten en denkbewegingen zitten er in dit wonderbaarlijk mooie boek. Soms werd ik daar stil van, en soms schoot ik erbij in de lach."
– Babs Jongman